Και ναι, έφτασαν επιτέλους! Είναι γεγονός! Δε χρειάζεται να σβήνουμε μία τις ημέρες από το ημερολόγιό μας ή να θέλουμε να στολίσουμε το δέντρο από το Νοέμβριο για να μπούμε στην ατμόσφαιρα της γιορτής. Ήρθε η στιγμή οι εργαζόμενοι να αποδράσουν για λίγο από το άγχος της καθημερινότητας μαθητές να ηρεμήσουν και να ανακτήσουν δυνάμεις και οι ηλικιωμένοι να χαρούν τα εγγονάκια τους και να τους κάνουν όσα χατίρια δεν πρόλαβαν τον υπόλοιπο χρόνο. Και όλα αυτά μέσα στο κλίμα ''αγάπης'' των ημερών..
Τα Χριστούγεννα είναι η εποχή που ξαφνικά όλοι γινόμαστε φιλάνθρωποι. Νοιαζόμαστε για τον άπορο που ζητιανεύει, για τους άστεγους που δε μπορούν να χαρούν τη ζεστασιά του σπιτιού ή για τα παιδιά που βρίσκονται σε ιδρύματα και δεν έχουν να μοιραστούν με κανέναν τη χαρά των ημερών. Οι περισσότεροι από εμάς λοιπόν θα δώσουμε χρήματα στον άπορο, φαγητό και ρούχα στον άστεγο, παιχνίδια και δώρα στα παιδιά. Πώς γίνεται όμως το πνεύμα φιλανθρωπίας να εκλείπει τις υπόλοιπες 350 ημέρες του χρόνου; Μήπως τελικά η καλοσύνη αυτή είναι επιφανειακή; Κάτι σαν έθιμο που έχει επικρατήσει και αυτό μέσα στα υπόλοιπα των Χριστουγέννων. Μετά τη λήξη των εορτών όλοι χανόμαστε στις έγνοιες της καθημερινότητας, στα προβλήματα της ζωής και δε μπορούμε ή και δε θέλουμε να αφήσουμε μια χαραμάδα ανοιχτή για τους συνανθρώπους μας.
Άλλωστε, κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων είμαστε αρκετά απασχολημένοι για να ασχοληθούμε με τους άλλους. Όλους μας διακατέχει μια μανία καταναλωτισμού. Τρέχουμε ασταμάτητα από το πρωί ως το βράδυ στα καταστήματα αγοράζοντας ό,τι μπορεί να διανοηθεί ο ανθρώπινος νους, από στολίδια για το σπίτι και δώρα για φίλους και συγγενείς έως και εδέσματα για το γιορτινό τραπέζι. Ξεχωριστή βέβαια κατηγορία σε όλα τα παραπάνω αποτελούν αναμφίβολα τα δώρα των παιδιών. Ο Αϊ-βασίλης πρέπει να έχει τουλάχιστον εισόδημα επιχειρηματία για να εκπληρώσει τις επιθυμίες τους .Αν μάλιστα τα πάρεις μαζί σου στην αγορά θα σου ζητήσουν τουλάχιστον τρία δώρα το καθένα, ο αριθμός ένα δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό τους. Μήπως όμως δε φταίνε τα παιδιά για αυτήν την κατάσταση ;Γιατί όταν βλέπουν τους μεγαλύτερους να ψωνίζουν ασταμάτητα, φυσικό δεν είναι να θέλουν να τους μιμηθούν; Άλλωστε και να μην ήθελαν, τους επιβάλλεται αυτό το υλιστικό πνεύμα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία διαφημίζουν από το πρωί ως το βράδυ παιχνίδια-ειδικά σε περίοδο εορτών.
Ας ηρεμήσουμε λοιπόν όλοι λίγο και ας σκεφτούμε ότι τα καταστήματα δε φεύγουν, η μαγεία όμως των Χριστουγέννων ναι! Αν θέλουμε τώρα πάση θυσία να διοχετεύσουμε κάπου τα χρήματά μας, ας το κάνουμε για καλό σκοπό...
Καλές γιορτές!!!
Σύνταξη: Μαρία Καραγώργου
Τα Χριστούγεννα είναι η εποχή που ξαφνικά όλοι γινόμαστε φιλάνθρωποι. Νοιαζόμαστε για τον άπορο που ζητιανεύει, για τους άστεγους που δε μπορούν να χαρούν τη ζεστασιά του σπιτιού ή για τα παιδιά που βρίσκονται σε ιδρύματα και δεν έχουν να μοιραστούν με κανέναν τη χαρά των ημερών. Οι περισσότεροι από εμάς λοιπόν θα δώσουμε χρήματα στον άπορο, φαγητό και ρούχα στον άστεγο, παιχνίδια και δώρα στα παιδιά. Πώς γίνεται όμως το πνεύμα φιλανθρωπίας να εκλείπει τις υπόλοιπες 350 ημέρες του χρόνου; Μήπως τελικά η καλοσύνη αυτή είναι επιφανειακή; Κάτι σαν έθιμο που έχει επικρατήσει και αυτό μέσα στα υπόλοιπα των Χριστουγέννων. Μετά τη λήξη των εορτών όλοι χανόμαστε στις έγνοιες της καθημερινότητας, στα προβλήματα της ζωής και δε μπορούμε ή και δε θέλουμε να αφήσουμε μια χαραμάδα ανοιχτή για τους συνανθρώπους μας.
Άλλωστε, κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων είμαστε αρκετά απασχολημένοι για να ασχοληθούμε με τους άλλους. Όλους μας διακατέχει μια μανία καταναλωτισμού. Τρέχουμε ασταμάτητα από το πρωί ως το βράδυ στα καταστήματα αγοράζοντας ό,τι μπορεί να διανοηθεί ο ανθρώπινος νους, από στολίδια για το σπίτι και δώρα για φίλους και συγγενείς έως και εδέσματα για το γιορτινό τραπέζι. Ξεχωριστή βέβαια κατηγορία σε όλα τα παραπάνω αποτελούν αναμφίβολα τα δώρα των παιδιών. Ο Αϊ-βασίλης πρέπει να έχει τουλάχιστον εισόδημα επιχειρηματία για να εκπληρώσει τις επιθυμίες τους .Αν μάλιστα τα πάρεις μαζί σου στην αγορά θα σου ζητήσουν τουλάχιστον τρία δώρα το καθένα, ο αριθμός ένα δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό τους. Μήπως όμως δε φταίνε τα παιδιά για αυτήν την κατάσταση ;Γιατί όταν βλέπουν τους μεγαλύτερους να ψωνίζουν ασταμάτητα, φυσικό δεν είναι να θέλουν να τους μιμηθούν; Άλλωστε και να μην ήθελαν, τους επιβάλλεται αυτό το υλιστικό πνεύμα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία διαφημίζουν από το πρωί ως το βράδυ παιχνίδια-ειδικά σε περίοδο εορτών.
Ας ηρεμήσουμε λοιπόν όλοι λίγο και ας σκεφτούμε ότι τα καταστήματα δε φεύγουν, η μαγεία όμως των Χριστουγέννων ναι! Αν θέλουμε τώρα πάση θυσία να διοχετεύσουμε κάπου τα χρήματά μας, ας το κάνουμε για καλό σκοπό...
Καλές γιορτές!!!
Σύνταξη: Μαρία Καραγώργου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου