Ο κ. Χρήστος Γαληρόπουλος, καθηγητής φιλόλογος, βίωσε μια ξεχωριστή εμπειρία την περσινή σχολική χρονιά. Με δική του θέληση και πρωτοβουλία, συμμετείχε στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα και δίδαξε στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας των φυλακών Δομοκού. Η Νεανική Ματιά συζητά μαζί του για αυτό το ασυνήθιστο «σχολείο μέσα στη φυλακή» και για τη χαρά που προσφέρει η μόρφωση, ακόμη και σε αυτούς που κάποτε γύρισαν την πλάτη τους στην κοινωνία…
- Πόσο καιρό διδάσκατε στις φυλακές;
- Για ένα χρόνο.
- Τι ακριβώς διδάσκατε στους κρατουμένους και πόσες ώρες εβδομαδιαία;
- Το μάθημα που παρέδιδα λέγεται Γλωσσικός Γραμματισμός. Ουσιαστικά είναι νεοελληνική γλώσσα. Διδασκόταν 9 ώρες την εβδομάδα. Ήταν ωστόσο αυτό που λέμε αμφίδρομο μάθημα, πολύ διαφορετικό από την καθ’ έδρας παράδοση της τυπικής εκπαίδευσης, με σύγχρονες μεθόδους και σκοπό είχε τη συζήτηση. Συνδύαζε μάλιστα καθηγητές πολλών ειδικοτήτων, π.χ. φυσικοί, φιλόλογοι και όλοι μαζί συζητούσαμε για κάποια θέματα.
- Οι κρατούμενοι πώς αντιδρούσαν σ’ αυτό; Τους άρεσε ή τους άφηνε αδιάφορους; Συμμετείχαν;
- Στην αρχή ήταν κάπως διστακτικοί, ειδικά αυτοί που δεν είχαν μπει ξανά σε τέτοιο πρόγραμμα, όμως σταδιακά άρχισε να τους προκαλεί το ενδιαφέρον και μάλιστα συμμετείχαν πάρα πολύ. Για κάποιον που είναι κλεισμένος σε ένα κελί, το μάθημα ήταν ένα παράθυρο στον έξω κόσμο. Ήταν πολύ σημαντικό να έρχονται σε επαφή με τους «απ’ έξω» και με τη γνώση, γι’ αυτό και έδειχναν απόλυτο ΣΕΒΑΣΜΟ!
- Εσείς σαν καθηγητής, πώς τους αντιμετωπίζατε;
- Πρώτον, εγώ δε γνώριζα από αυτούς που είχα απέναντί μου, για ποιο λόγο βρίσκονταν ο καθένας στη φυλακή. Μπορεί κάποιοι να ήταν φονιάδες και εγκληματίες όμως δε γνώριζα τίποτε για αυτούς και τους έβλεπα απλά σα μαθητές. Και αυτοί με αντιμετώπιζαν κανονικά σαν καθηγητή. Αν ήξερα τις ποινές του καθενός, δε θα τους αντιμετώπιζα ισότιμα και συνεπώς, ούτε αυτοί θα με έβλεπαν σαν καθηγητή. Βέβαια, στην αρχή φοβόμουν λίγο, όμως αποφάσισα να τους δείξω εμπιστοσύνη έτσι ώστε να υπάρξει αυτή η «χημεία» για να γίνει μάθημα. Διότι οι έγκλειστοι δεν είναι τέρατα, όπως κάποιοι πιστεύουν, είναι άνθρωποι δικοί μας και αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία στη γνώση και στη ζωή!
- Υπήρξε κάποιο ιδιαίτερο κίνητρο; Τι σας ώθησε σε αυτή την απόφαση να διδάξετε στις φυλακές;
- Κοίταξε, εγώ γενικά ασχολούμαι με τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες από το 2004. Έχω αυτό το «μικρόβιο», διδάσκω δηλαδή και σε μετανάστες. Οπότε είδα αυτό σα μια ευκαιρία να βοηθήσω αυτούς τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη τη γνώση. Και πραγματικά είναι μεγάλη χαρά για το δάσκαλο να προσφέρει τις γνώσεις του. Ένας δάσκαλος που δε διδάσκει σωστά είναι σαν τον ψαρά που δεν πιάνει ψάρια. Και αυτοί οι άνθρωποι μπορεί, όταν βγουν στην κοινωνία, να πάρουν με τις γνώσεις τους κάποιο απολυτήριο, να βρουν μια δουλειά και γίνουν ξανά χρήσιμοι. Αυτή η βοήθεια που προσφέρω ήταν το δέλεαρ που με ώθησε σε κάτι τέτοιο.
- Πιστεύετε δηλαδή ότι ο δάσκαλος-καθηγητής είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα;
- Είναι καθαρά λειτούργημα. Ο μαθητής πολλές φορές βλέπει το δάσκαλο σαν πρότυπο. Πιστεύω πως όποιος θέλει πραγματικά να διδάξει δεν το κάνει για κανέναν μισθό. Εξάλλου, σημασία δεν έχει το πόσα γράμματα ξέρει κάποιος αλλά το πώς μπορεί να τα μεταδώσει στους γύρω του.
- Θέλετε να διδάξετε ξανά στους κρατουμένους;
- Φυσικά! Απλά περιμένω την έναρξη των διαδικασιών οι οποίες καθυστέρησαν λόγω εκλογών, και ελπίζω και επιθυμώ να συνεχίσω.
- Σας επηρέασε καθόλου αυτή η εμπειρία και αν ναι, πώς;
- Ναι, με έχει αλλάξει πιστεύω προς το καλύτερο. Τώρα πια έχω αναθεωρήσει κάποιες απόψεις και βλέπω γενικά τους ανθρώπους πολύ διαφορετικά. Εξάλλου, όταν προσπαθείς και καταφέρνεις να δημιουργήσεις μια ενιαία ομάδα από Έλληνες, Αθίγγανους, Αλβανούς και άλλους είναι φυσικό να ξεχνάς τέτοιου είδους διαχωρισμούς.
- Μιλώντας γενικότερα για τη μόρφωση, θεωρείτε ότι το ελληνικό κράτος προσφέρει ουσιαστική παιδεία στους σημερινούς νέους;
- Καταρχάς, να τονίσω πως το κράτος είμαστε εμείς! Εμείς κρατάμε τις τύχες στα χέρια μας, οπότε μπορεί να ευθύνεται και η πολιτεία, φταίμε όμως και εμείς. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν είναι και από τα καλύτερα ούτε και από τα χειρότερα, όμως πρέπει πρώτα, κατά τη γνώμη μου, να αναθεωρήσουμε τι ζητάμε από το σημερινό σχολειό και πού στοχεύουμε. Γιατί, είναι πραγματικά επικίνδυνο να θεωρούμε για παράδειγμα το φροντιστήριο πιο απαραίτητο από το σχολείο.
- Κάποιο σχόλιο ή άποψη για τη «Νεανική Ματιά»;
- Πραγματικά, έχω μείνει έκπληκτος! Τα άρθρα είναι όλα εύστοχα και επίκαιρα και χωρίς καμία υπερβολή ή υποκειμενικότητα, τη θεωρώ καλύτερη από άλλα καθημερινά ή εβδομαδιαία έντυπα της περιοχής μας. Συνεχίστε ακάθεκτοι και με αμείωτο το ενδιαφέρον σας για δραστηριότητες. Συγχαρητήρια σε όλη τη συντακτική ομάδα!
- Σας ευχαριστώ πολύ για την ενδιαφέρουσα συζήτησή μας!
- Εγώ σας ευχαριστώ. Είστε πραγματικοί μικροί δημοσιογράφοι.
Επιμέλεια συνέντευξης: Αντώνης Μαντής
- Για ένα χρόνο.
- Τι ακριβώς διδάσκατε στους κρατουμένους και πόσες ώρες εβδομαδιαία;
- Το μάθημα που παρέδιδα λέγεται Γλωσσικός Γραμματισμός. Ουσιαστικά είναι νεοελληνική γλώσσα. Διδασκόταν 9 ώρες την εβδομάδα. Ήταν ωστόσο αυτό που λέμε αμφίδρομο μάθημα, πολύ διαφορετικό από την καθ’ έδρας παράδοση της τυπικής εκπαίδευσης, με σύγχρονες μεθόδους και σκοπό είχε τη συζήτηση. Συνδύαζε μάλιστα καθηγητές πολλών ειδικοτήτων, π.χ. φυσικοί, φιλόλογοι και όλοι μαζί συζητούσαμε για κάποια θέματα.
- Οι κρατούμενοι πώς αντιδρούσαν σ’ αυτό; Τους άρεσε ή τους άφηνε αδιάφορους; Συμμετείχαν;
- Στην αρχή ήταν κάπως διστακτικοί, ειδικά αυτοί που δεν είχαν μπει ξανά σε τέτοιο πρόγραμμα, όμως σταδιακά άρχισε να τους προκαλεί το ενδιαφέρον και μάλιστα συμμετείχαν πάρα πολύ. Για κάποιον που είναι κλεισμένος σε ένα κελί, το μάθημα ήταν ένα παράθυρο στον έξω κόσμο. Ήταν πολύ σημαντικό να έρχονται σε επαφή με τους «απ’ έξω» και με τη γνώση, γι’ αυτό και έδειχναν απόλυτο ΣΕΒΑΣΜΟ!
- Εσείς σαν καθηγητής, πώς τους αντιμετωπίζατε;
- Πρώτον, εγώ δε γνώριζα από αυτούς που είχα απέναντί μου, για ποιο λόγο βρίσκονταν ο καθένας στη φυλακή. Μπορεί κάποιοι να ήταν φονιάδες και εγκληματίες όμως δε γνώριζα τίποτε για αυτούς και τους έβλεπα απλά σα μαθητές. Και αυτοί με αντιμετώπιζαν κανονικά σαν καθηγητή. Αν ήξερα τις ποινές του καθενός, δε θα τους αντιμετώπιζα ισότιμα και συνεπώς, ούτε αυτοί θα με έβλεπαν σαν καθηγητή. Βέβαια, στην αρχή φοβόμουν λίγο, όμως αποφάσισα να τους δείξω εμπιστοσύνη έτσι ώστε να υπάρξει αυτή η «χημεία» για να γίνει μάθημα. Διότι οι έγκλειστοι δεν είναι τέρατα, όπως κάποιοι πιστεύουν, είναι άνθρωποι δικοί μας και αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία στη γνώση και στη ζωή!
- Υπήρξε κάποιο ιδιαίτερο κίνητρο; Τι σας ώθησε σε αυτή την απόφαση να διδάξετε στις φυλακές;
- Κοίταξε, εγώ γενικά ασχολούμαι με τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες από το 2004. Έχω αυτό το «μικρόβιο», διδάσκω δηλαδή και σε μετανάστες. Οπότε είδα αυτό σα μια ευκαιρία να βοηθήσω αυτούς τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη τη γνώση. Και πραγματικά είναι μεγάλη χαρά για το δάσκαλο να προσφέρει τις γνώσεις του. Ένας δάσκαλος που δε διδάσκει σωστά είναι σαν τον ψαρά που δεν πιάνει ψάρια. Και αυτοί οι άνθρωποι μπορεί, όταν βγουν στην κοινωνία, να πάρουν με τις γνώσεις τους κάποιο απολυτήριο, να βρουν μια δουλειά και γίνουν ξανά χρήσιμοι. Αυτή η βοήθεια που προσφέρω ήταν το δέλεαρ που με ώθησε σε κάτι τέτοιο.
- Πιστεύετε δηλαδή ότι ο δάσκαλος-καθηγητής είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα;
- Είναι καθαρά λειτούργημα. Ο μαθητής πολλές φορές βλέπει το δάσκαλο σαν πρότυπο. Πιστεύω πως όποιος θέλει πραγματικά να διδάξει δεν το κάνει για κανέναν μισθό. Εξάλλου, σημασία δεν έχει το πόσα γράμματα ξέρει κάποιος αλλά το πώς μπορεί να τα μεταδώσει στους γύρω του.
- Θέλετε να διδάξετε ξανά στους κρατουμένους;
- Φυσικά! Απλά περιμένω την έναρξη των διαδικασιών οι οποίες καθυστέρησαν λόγω εκλογών, και ελπίζω και επιθυμώ να συνεχίσω.
- Σας επηρέασε καθόλου αυτή η εμπειρία και αν ναι, πώς;
- Ναι, με έχει αλλάξει πιστεύω προς το καλύτερο. Τώρα πια έχω αναθεωρήσει κάποιες απόψεις και βλέπω γενικά τους ανθρώπους πολύ διαφορετικά. Εξάλλου, όταν προσπαθείς και καταφέρνεις να δημιουργήσεις μια ενιαία ομάδα από Έλληνες, Αθίγγανους, Αλβανούς και άλλους είναι φυσικό να ξεχνάς τέτοιου είδους διαχωρισμούς.
- Μιλώντας γενικότερα για τη μόρφωση, θεωρείτε ότι το ελληνικό κράτος προσφέρει ουσιαστική παιδεία στους σημερινούς νέους;
- Καταρχάς, να τονίσω πως το κράτος είμαστε εμείς! Εμείς κρατάμε τις τύχες στα χέρια μας, οπότε μπορεί να ευθύνεται και η πολιτεία, φταίμε όμως και εμείς. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν είναι και από τα καλύτερα ούτε και από τα χειρότερα, όμως πρέπει πρώτα, κατά τη γνώμη μου, να αναθεωρήσουμε τι ζητάμε από το σημερινό σχολειό και πού στοχεύουμε. Γιατί, είναι πραγματικά επικίνδυνο να θεωρούμε για παράδειγμα το φροντιστήριο πιο απαραίτητο από το σχολείο.
- Κάποιο σχόλιο ή άποψη για τη «Νεανική Ματιά»;
- Πραγματικά, έχω μείνει έκπληκτος! Τα άρθρα είναι όλα εύστοχα και επίκαιρα και χωρίς καμία υπερβολή ή υποκειμενικότητα, τη θεωρώ καλύτερη από άλλα καθημερινά ή εβδομαδιαία έντυπα της περιοχής μας. Συνεχίστε ακάθεκτοι και με αμείωτο το ενδιαφέρον σας για δραστηριότητες. Συγχαρητήρια σε όλη τη συντακτική ομάδα!
- Σας ευχαριστώ πολύ για την ενδιαφέρουσα συζήτησή μας!
- Εγώ σας ευχαριστώ. Είστε πραγματικοί μικροί δημοσιογράφοι.
Επιμέλεια συνέντευξης: Αντώνης Μαντής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου