Για να γίνει κάποιος καλός εκπαιδευτικός χρειάζεται να κατέχει τις βασικές θεωρητικές γνώσεις των παιδαγωγικών επιστημών(ψυχολογία, κοινωνιολογία και φιλοσοφία), αλλά και να διαθέτει εμπειρία που συνοδεύεται από αναστοχασμό. Οι παιδαγωγικές επιστήμες θα τον βοηθήσουν να κατανοήσει την ανθρώπινη συμπεριφορά, να κατανοήσει τις διαδικασίες και τα κίνητρα μάθησης, να κατανοήσει τον εαυτό του και τον κόσμο έτσι ώστε να μεγιστοποιήσει την αποτελεσματικότητά του ως άτομο και να αποκτήσει επίγνωση των ηλικιακών ομάδων στις οποίες διδάσκει. Από την άλλη πλευρά, ο αναστοχασμός της διδακτικής του πράξης θα τον βοηθήσει να διαμορφώσει τη δική του προσωπική θεωρία, η οποία θα τον βοηθήσει να βελτιώσει τη διδακτική του πράξη. Έτσι, μέσω των παιδαγωγικών θεωριών όσο και της στοχαστοκριτικής του σκέψης για τον τρόπο που διδάσκει και γενικά οργανώνει και διευθύνει τη σχολική τάξη, θα μπορέσει να γνωρίσει τη δυναμική της ομάδας και να έχει επίγνωση του τρόπου με τον οποίο θα μπορέσει να καλλιεργήσει ένα θετικό ψυχοκοινωνικό-συναισθηματικό κλίμα στην τάξη. Έτσι, εγώ θέτω το ερώτημα: ''Στην Ελλάδα, όλοι οι καθηγητές που κατέχουν τον τίτλο του εκπαιδευτικού, που συνάμα είναι ένα σημαντικό προνόμιο, έχουν τις γνώσεις για να διδάξουν έναν μαθητή της ηλικίας 13-18 χρονών; 'Η το Υπουργείο Παιδείας θα πρέπει να κάνει κάτι με το θέμα αυτό, ώστε να επιλυθεί και το θέμα των μη διορισμένων καινούργιων εκπαιδευτικών; Τα συμπεράσματα δικά σας...
Επιμέλεια-Σύνταξη: Ιωάννης Παπανικολάου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου