Εργάζεται ογδόντα ώρες την εβδομάδα, πληρώνει αντί να τον πληρώνουν και είναι μόνο 16 χρόνων. Όπως προκύπτει από έρευνες, ο πιο σκληρά εργαζόμενος Έλληνας είναι ο μαθητής και μάλιστα της Β' Λυκείου. Κι όμως έχει συγκριτικά λιγότερες ώρες σχολείου από την πλειονότητα των Ευρωπαίων συνομηλίκων του (αλλά στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα φροντιστηριακά μαθήματα εντάσσονται στο σχολικό πρόγραμμα).
Σύμφωνα με στοιχεία του Δικτύου Πληροφόρησης για την Εκπαίδευση στην Ευρώπη (Eurodice), οι Έλληνες έφηβοι περνούν 788 ώρες τον χρόνο στο Λύκειο ενώ ο μέσος όρος στις χώρες. της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 865 ώρες. Εκτός από τις 32 ώρες την εβδομάδα που είναι το σχολικό πρόγραμμα για το Λύκειο στη χώρα μας, οι μαθητές επιβαρύνονται με 25-28 ώρες επιπλέον παρακολούθησης στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών και ελληνικών μαθημάτων. Συνεπώς δεν είναι παράξενο ότι οχτώ στους δέκα μαθητές της Β' Λυκείου δηλώνουν ότι δεν έχουν καθόλου ελεύθερο χρόνο. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι οι εξωσχολικές δραστηριότητες ξεκινούν ήδη από την Α' Δημοτικού ενώ στην Γ τάξη το 60% των μικρών μαθητών κάνει τουλάχιστον μία ξένη γλώσσα. Το ποσοστό αυξάνεται από τάξη σε τάξη ενώ σταδιακά προστίθεται ο χορός και η μουσική. Ήδη από το Γυμνάσιο αλλά κυρίως στο Λύκειο το πρόγραμμα των νέων έχει φορτωθεί και με 15-20 ώρες φροντιστηριακών μαθημάτων (συμπληρωματικών προς τη σχολική ύλη). Όλα όσα θα έπρεπε να γίνονται στο σχολείο οι νέοι τα κάνουν στα φροντιστήρια. Τείνουν έτσι να θεωρούν το σχολείο ασήμαντο και κάποιες φόρες να το μισούν.
Στα 15 τα παιδιά δεν έχουν χρόνο να είναι πια παιδιά. Τα ανταγωνιστικά πρότυπα έχουν κάνει τους νέους να χάσουν την εφηβεία τους, δημιουργώντας μια νευρωσική παθολογική κατάσταση όπου το υπερφορτωμένο πρόγραμμα θεωρείται κάτι φυσιολογικό. Οι γονείς επιζητούν από τα παιδιά τους τη πρωτιά που φυσικά δεν είναι πάντα εφικτή, η απογοήτευση από μία ενδεχόμενη αποτυχία παίρνει διαστάσεις απόρριψης. Ο νέος που ζει με αυτούς τους ρυθμούς είναι ο αυριανός ενήλικος που σίγουρα θα χρειαστεί ψυχολογική υποστήριξη. Η έντονη ανταγωνιστικότητα που αναπτύσσεται κάνει τους νέους εχθρικούς, μειώνοντας έτσι την κοινωνική επαφή. Το πτυχίο, οι ξένες γλώσσες και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές μπορεί να είναι εφόδια απαραίτητα στην αγορά εργασίας αλλά, αυτά δεν αρκούν για την επαγγελματική επιτυχία. Ο νέος εργαζόμενος πρέπει να συνεργάζεται να είναι κοινωνικός και να έχει αυτοπεποίθηση.
Η πίεση χρόνου ξεκινά ήδη από την Α' τάξη του Δημοτικού. Περίπου ένας στους τέσσερις 6χρονους μαθητές διαβάζει τρεις ή και περισσότερες ώρες την ημέρα.
"Αν θες να μπεις στο Πανεπιστήμιο, δεν γίνεται να κάθεσαι", λένε χαρακτηριστικά μαθητές της Α' τάξης εξηγώντας γιατί είναι φορτωμένο το πρόγραμμα των παιδιών τόσο στην Α' τάξη αλλά κυρίως στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου. Οι μαθητές, παρ' όλο που αφιερώνουν αρκετό από τον χρόνο τους για φροντιστήρια ξένων γλωσσών και άλλες δραστηριότητες, φαίνεται ότι έχουν συνηθίσει σε αυτούς τους ρυθμούς και είναι προετοιμασμένοι για το περισσότερο φορτωμένο πρόγραμμα στις επόμενες τάξεις του Λυκείου. Πολλοί είναι και οι μαθητές οι όποιοι εξ αίτιας του υπερφορτωμένου προγράμματος δεν προλαβαίνουν να δουν τους γονείς τους.
Άραγε ποιος είναι ο στόχος της παιδείας σήμερα, να εκπαιδεύσει η να μας παιδεύσει;
Σύμφωνα με στοιχεία του Δικτύου Πληροφόρησης για την Εκπαίδευση στην Ευρώπη (Eurodice), οι Έλληνες έφηβοι περνούν 788 ώρες τον χρόνο στο Λύκειο ενώ ο μέσος όρος στις χώρες. της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 865 ώρες. Εκτός από τις 32 ώρες την εβδομάδα που είναι το σχολικό πρόγραμμα για το Λύκειο στη χώρα μας, οι μαθητές επιβαρύνονται με 25-28 ώρες επιπλέον παρακολούθησης στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών και ελληνικών μαθημάτων. Συνεπώς δεν είναι παράξενο ότι οχτώ στους δέκα μαθητές της Β' Λυκείου δηλώνουν ότι δεν έχουν καθόλου ελεύθερο χρόνο. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι οι εξωσχολικές δραστηριότητες ξεκινούν ήδη από την Α' Δημοτικού ενώ στην Γ τάξη το 60% των μικρών μαθητών κάνει τουλάχιστον μία ξένη γλώσσα. Το ποσοστό αυξάνεται από τάξη σε τάξη ενώ σταδιακά προστίθεται ο χορός και η μουσική. Ήδη από το Γυμνάσιο αλλά κυρίως στο Λύκειο το πρόγραμμα των νέων έχει φορτωθεί και με 15-20 ώρες φροντιστηριακών μαθημάτων (συμπληρωματικών προς τη σχολική ύλη). Όλα όσα θα έπρεπε να γίνονται στο σχολείο οι νέοι τα κάνουν στα φροντιστήρια. Τείνουν έτσι να θεωρούν το σχολείο ασήμαντο και κάποιες φόρες να το μισούν.
Στα 15 τα παιδιά δεν έχουν χρόνο να είναι πια παιδιά. Τα ανταγωνιστικά πρότυπα έχουν κάνει τους νέους να χάσουν την εφηβεία τους, δημιουργώντας μια νευρωσική παθολογική κατάσταση όπου το υπερφορτωμένο πρόγραμμα θεωρείται κάτι φυσιολογικό. Οι γονείς επιζητούν από τα παιδιά τους τη πρωτιά που φυσικά δεν είναι πάντα εφικτή, η απογοήτευση από μία ενδεχόμενη αποτυχία παίρνει διαστάσεις απόρριψης. Ο νέος που ζει με αυτούς τους ρυθμούς είναι ο αυριανός ενήλικος που σίγουρα θα χρειαστεί ψυχολογική υποστήριξη. Η έντονη ανταγωνιστικότητα που αναπτύσσεται κάνει τους νέους εχθρικούς, μειώνοντας έτσι την κοινωνική επαφή. Το πτυχίο, οι ξένες γλώσσες και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές μπορεί να είναι εφόδια απαραίτητα στην αγορά εργασίας αλλά, αυτά δεν αρκούν για την επαγγελματική επιτυχία. Ο νέος εργαζόμενος πρέπει να συνεργάζεται να είναι κοινωνικός και να έχει αυτοπεποίθηση.
Η πίεση χρόνου ξεκινά ήδη από την Α' τάξη του Δημοτικού. Περίπου ένας στους τέσσερις 6χρονους μαθητές διαβάζει τρεις ή και περισσότερες ώρες την ημέρα.
"Αν θες να μπεις στο Πανεπιστήμιο, δεν γίνεται να κάθεσαι", λένε χαρακτηριστικά μαθητές της Α' τάξης εξηγώντας γιατί είναι φορτωμένο το πρόγραμμα των παιδιών τόσο στην Α' τάξη αλλά κυρίως στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου. Οι μαθητές, παρ' όλο που αφιερώνουν αρκετό από τον χρόνο τους για φροντιστήρια ξένων γλωσσών και άλλες δραστηριότητες, φαίνεται ότι έχουν συνηθίσει σε αυτούς τους ρυθμούς και είναι προετοιμασμένοι για το περισσότερο φορτωμένο πρόγραμμα στις επόμενες τάξεις του Λυκείου. Πολλοί είναι και οι μαθητές οι όποιοι εξ αίτιας του υπερφορτωμένου προγράμματος δεν προλαβαίνουν να δουν τους γονείς τους.
Άραγε ποιος είναι ο στόχος της παιδείας σήμερα, να εκπαιδεύσει η να μας παιδεύσει;
Επιμέλεια: Βασίλης Παπαπάνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου