ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

Η εκλογική περίοδος τελείωσε, και όπως οι περισσότερες, έτσι και αυτή αφήνει πολλά θέματα συζήτησης και σχολιασμού. Μέσα σε αυτά δεν είναι το αποτέλεσμα το οποίο είχε προβλεφθεί από τις διάφορες δημοσκοπήσεις, αλλά μια σειρά θεμάτων όπως η μεγάλη διαφορά δύναμης των κομμάτων και το ποσοστό αποχής.
Μπορεί το ποσοστό να μην ισοδυναμεί με αυτό των ευρωεκλογών αλλά και σε αυτή την περίπτωση αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο αριθμό πολιτών. Τι δηλώνει όμως αύτη η στάση και ποια τα αίτια;
Αδιαφορία και απαξίωση σε ένα διεφθαρμένο σύστημα τα μέλη του οποίου ενδιαφέρονται μόνο για να ανέλθουν στην εξουσία και να συμμετέχουν στην οικονομική καταστροφή των ταμείων και κάθε φορέα ο οποίος σχετίζεται με την οικονομία ή ένας νέος τρόπος διαμαρτυρίας; Όπως και νά ‘χει ένα ποσοστό τέτοιου μεγέθους δηλώνει πολλά… Δηλώνει ανάγκη για γρήγορες και ουσιώδεις αλλαγές, έτσι ώστε ο πολίτης να ξαναποκτήσει ενδιαφέρον για την πολιτική ζωή του τόπου. Γιατί όσο τραγική και εάν είναι η κατάσταση, η αδιαφορία ισοδυναμεί με συνενοχή. Ούτως ή άλλως όπως αποδεικνύεται, αφού οι πολιτικοί δυσκολεύονται να αφουγκραστούν τις επιθυμίες των πολιτών, το να ψηφίσει κανείς κάποιο άλλο κόμμα πέρα από τα κυβερνητικά θα ήταν ισχυρότερο μήνυμα σε αυτούς, αφού θα κινδύνευε αυτό για το οποίο όλα τα μέλη των κομμάτων αγωνίζονται, δηλαδή την αυτοδύναμη εξουσία.
Ωστόσο, παρά το ποσοστό αποχής υπήρχαν και αυτοί οι οποίοι ψήφισαν και καθόρισαν το αποτέλεσμα. Αυτή η μερίδα των ψηφοφόρων οι οποίοι πιστεύουν ότι πρέπει να ασχολούνται με την πολιτική, θέλουν να ελπίζουν σε ένα ευοίωνο μέλλον. Αναζητούν ικανούς πολιτικούς οι οποίοι μπορούν να ενσαρκώσουν τις επιθυμίες τους, να ξεπεράσουν τις δυσκολίες της εποχής και να βοηθήσουν στην πρόοδο της χώρας. Η επιθυμία τους αυτή συνοδεύεται από την απαίτηση τους για καταστολή της διαφθοράς και επικράτηση της αξιοκρατίας σε συνδυασμό με την τιμιότητα, διότι κατάλαβαν ότι οι συνήθειες του παρελθόντος, όπως οι λεγόμενες πελατειακές σχέσεις πολίτη και πολιτικού αργά ή γρήγορα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα λειτουργήσουν ως ανεπίστροφο.
Κλείνοντας, είναι φανερό πως η αδιαφορία δεν είναι πολιτική στάση αλλά υπάρχουν άλλες ορθότερες επιλογές και επιπλέον, πως όλοι εύχονται, ανεξαρτήτως πολιτικής ταυτότητας, η νέα κυβέρνηση να μας βγάλει από την κοινωνική και οικονομική κρίση της εποχής και πάνω απ’ όλα να στρέψει το βλέμμα της στην παιδεία, γιατί οι αλλαγές θα γίνουν πραγματικότητα αν αλλάξει η βάση αυτών και η νεολαία η οποία αποτελεί το μέλλον κάθε χώρας.

Σύνταξη: Βασίλης Θάνος