Μισοάδειο ή μισογεμάτο; Αισιοδοξία ή απαισιοδοξία; Αναμφίβολα ο μέσος σύγχρονος Έλληνας θα έτεινε προς το πρώτο χωρίς δεύτερη σκέψη. Και αυτό γιατί; Διότι ζούμε σε μια κοινωνία που μας ωθεί να σκεφτόμαστε πεσιμιστικά. Άγχος, ανασφάλεια, ανεργία, βία, πείνα μας κατακλύζουν από παντού αφαιρώντας μας το δικαίωμα να δούμε και την άλλη όψη του ποτηριού, τη μισογεμάτη, η οποία με λίγη προσπάθεια και υπομονή μπορεί να ξεχειλίσει από χαρά, από ζωή, από γέλιο, από ελπίδες. Τι ελπίδες όμως είναι δυνατόν να τρέφει ένας μεσήλικας που δε διαθέτει τα προς το ζην ή ένας νέος που βλέπει τα όνειρά του ένα ένα να γκρεμίζονται μέσα σε μια απρόσωπη, σκληρή και στενόμυαλη κοινωνία;
Κι όμως τίποτα στη ζωή δεν είναι άσπρο-μαύρο. Πάντα υπάρχει το ενδιάμεσο, αυτό το γλυκό και μελαγχολικό συγχρόνως γκρι, που εξομαλύνει την κατάσταση. Γιατί όσο αδιέξοδη κι αν μας φαίνεται η κατάσταση που επικρατεί στη σημερινή πραγματικότητα, όσες δυσκολίες κι αν βιώνουμε καθημερινά, είναι καλό να αφήνουμε κι ένα παραθυράκι για να μπορέσουμε να χαρούμε το ουράνιο τόξο που έρχεται πάντα μετά τη βροχή. Μερικοί βέβαια ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει. Η απάντηση είναι πως υπάρχει, απλώς δεν μπορούν εκείνοι να το δουν. Ίσως δεν έχουν ψάξει αρκετά να το βρουν, ίσως πάλι να μην του έδωσαν τη δέουσα σημασία όταν βγήκε.
Όπως και νά ‘χει, τα πάντα στη ζωή εναλλάσσονται. Είναι αυτό που λένε μερικοί χαρακτηριστικά «Ρόδα είναι και γυρίζει». Όπως η θάλασσα τη μια είναι φουρτουνιασμένη και την άλλη ήρεμη, έτσι και στη ζωή η χαρά διαδέχεται τη λύπη και το αντίστροφο. Η χαρά βέβαια ενδεχομένως ν’ αργήσει να έρθει, όμως δεν αξίζει να το βάλουμε κάτω ποτέ και για τίποτα . Γιατί αν το πιστεύεις πραγματικά μπορείς ν’ αλλάξεις τα πάντα. Μπορείς να είσαι εσύ ο παίκτης και όχι το πιόνι στο παιχνίδι της ζωής. Τι είναι προτιμότερο λοιπόν, να παραδοθείς στην τύχη σου ή να τα παίξεις όλα για όλα αλλά να ξέρεις ότι θα είσαι νικητής ή ηττημένος από δική σου επιλογή;
Κανείς ωστόσο σ’ αυτή τη ζωή δεν είναι ‘ηττημένος’ όσο είναι σε θέση ν’ ανασαίνει, να βλέπει τον ήλιο το πρωί, να νιώθει τον αέρα στο πρόσωπό του, να ελπίζει, να ερωτεύεται, να υπάρχει. Όλα αυτά τα απλά και καθημερινά αλλά ταυτόχρονα τόσο σημαντικά πράγματα δεν μπορεί να μας τα στερήσει καμία κοινωνία, όσο δυσμενείς κι αν είναι οι συνθήκες στις οποίες ζούμε. Αν αρχίσουμε λοιπόν από αύριο να ζούμε με ένταση την κάθε στιγμή, όλα τα προβλήματα θα μας φανούν μικρότερα, πιο ασήμαντα και μάλιστα ίσως κάποια και γελοία.
Αυτό δε σημαίνει ότι είναι σωστό ν’ αδιαφορούμε για ό, τι συμβαίνει στους γύρω μας και σ’ εμάς. Τα προβλήματα εξάλλου είναι μέρος της ζωής μας και έχουν σκοπό να μας κάνουν πιο δυνατούς και να δοκιμάσουν ταυτόχρονα τις πνευματικές και σωματικές αντοχές μας. Γι’ αυτό αν παρατηρήσουμε θα δούμε ότι άνθρωποι που έχουν περάσει κάποιο σοβαρό πρόβλημα(κυρίως υγείας), έπειτα αλλάζουν εντελώς στάση και αντίληψη για τη ζωή. Τα πάντα τους φαίνονται στο εξής πιο ευχάριστα, πιο ευνοϊκά και πολλές φορές μετανιώνουν γιατί τόσα χρόνια έβλεπαν μόνο την αρνητική πλευρά της ζωής.
Ποιος ο λόγος λοιπόν να καταπιανόμαστε από την παραμικρή δυσκολία και να βιαζόμαστε να κρίνουμε αποφατικά τη ζωή όταν υπάρχουν τόσες χαρές τριγύρω μας που δεν έχουμε προλάβει ή δεν έχουμε θελήσει πραγματικά να ζήσουμε ακόμα; Την επόμενη φορά λοιπόν που θα μας τεθεί το ερώτημα τύπου: «μισοάδειο ή μισογεμάτο» ας σκεφτούμε όλα τα παραπάνω πριν απαντήσουμε και ίσως μερικοί από μας ν΄ αλλάξουμε γνώμη….!!
Σύνταξη: Μαρία Καραγιώργου
Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου