
Δε θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ο Γάλλος Ζοζέφ Κινιόν όταν το έτος 1770 κατασκεύασε ένα ατμοκίνητο όχημα, το οποίο θεωρείται το πρώτο αυτοκίνητο του κόσμου, ότι αυτό, με την τεχνολογική εξέλιξη θα αποτελούσε το βασικότερο μέσο μεταφοράς, το οποίο θα διευκόλυνε σε σημαντικό βαθμό τη ζωή στον πλανήτη μας. Δεν μπόρεσε παράλληλα να προβλέψει πως η τρομακτική αύξηση του αριθμού των οχημάτων θα παρουσίαζε ορισμένα αρνητικά χαρακτηριστικά, όπως τα κυκλοφοριακά προβλήματα, η μόλυνση του περιβάλλοντος και κυρίως τα τροχαία ατυχήματα.
Τα τελευταία τείνουν να μετατραπούν σε «ενδέκατη πληγή», για την ελληνική κοινωνία. Σύμφωνα δε με επίσημα στατιστικά στοιχεία αποτελούν την τρίτη αιτία θανάτου μετά τις καρδιοπάθειες και τον καρκίνο. Για την πατρίδα μας τα στατιστικά στοιχεία είναι θλιβερά, αφού κάθε χρόνο, σε σύνολο 20.000 ατυχημάτων χάνουν την ζωή τους 1.500 περίπου άνθρωποι, 2.500 περίπου τραυματίζονται σοβαρά, από τους οποίους πολλοί μένουν ανάπηροι, και 20.000 περίπου τραυματίζονται ελαφρά Συγκεκριμένα μόνο στο νομό Φθιώτιδος το έτος 2008 συνέβησαν 284 τροχαία ατυχήματα από τα οποία 34 άτομα έχασαν την ζωή τους, 43 τραυματίστηκαν σοβαρά και 384 ελαφρά.
Για να μπορέσουμε όμως να καταπολεμήσουμε την οδυνηρότατη αυτή μάστιγα της εποχής μας πρέπει ν’ αναλογισθούμε τα αίτια και να επωμισθούμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Τα αίτια λοιπόν των τροχαίων ατυχημάτων συνοψίζονται στο τρίπτυχο : ΑΝΘΡΩΠΟΣ (με την τριπλή ιδιότητα του οδηγού, του πεζού και του επιβάτη), ΟΧΗΜΑ, ΟΔΙΚΗ ΥΠΟΔΟΜΗ-ΟΔΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ. Είναι γεγονός πάντως πως το μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης ( 85-92%) βαρύνει τον παράγοντα «άνθρωπος» και μόλις το 4% τους άλλους δύο παράγοντες.
Στην άσφαλτο παρατηρείται η ανευθυνότητα του Έλληνα οδηγού σε όλο της το μεγαλείο. Αγνοεί επιδεικτικά τις σημάνσεις ή τους φωτεινούς σηματοδότες και είναι έκδηλη

Δεν είναι λίγα βέβαια και τα ατυχήματα εις βάρος πεζών καθώς και αυτά που προκαλούνται από οδηγούς δίτροχων μοτοσικλετών και μοτοποδηλάτων, κυρίως νεαρής ηλικίας οι οποίοι δεν εφαρμόζουν τον ΚΟΚ και εκμεταλλευόμενοι το πλεονέκτημα της ευελιξίας επιδίδονται σε επικίνδυνους ελιγμούς.
Συνεπώς τα νούμερα μέρα με τη μέρα θα αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς όσο εμείς εφησυχάζουμε και θεωρούμε τον κίνδυνο μακριά μας. Αυτός ο καθημερινός φόρος αίματος πρέπει να σταματήσει. Όχι λοιπόν άλλα θύματα. Όχι άλλοι άτυχοι νέοι που δεν προλαβαίνουν να ονειρευτούν, να ζήσουν, να δημιουργήσουν καθώς στην άσφαλτο κόβεται το νήμα της ζωής τους. Σε ένα τέτοιο δράμα μπορούμε ακόμα να μένουμε θεατές;!!
Σύνταξη : Δέσποινα Παπαματθαίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου