Μαλιακός κόλπος. Στο άκουσμα αυτού του ονόματος οι περισσότεροι σίγουρα φέρνουν στη μνήμη τους εικόνες της παιδικής τους ηλικίας, να κάνουν μπάνιο στα πεντακάθαρα νερά του κάθε καλοκαίρι. Δυστυχώς όμως, τους τελευταίους μήνες κάθε άλλο παρά ευχάριστες είναι οι εικόνες που βλέπει κανείς σ’ αυτήν την περιοχή, καθώς αμέτρητα κουφάρια ψαριών κείτονται νεκρά στις ακτές του.
Σύμφωνα με τους ειδικούς του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ) οι μαζικοί αυτοί θάνατοι των ψαριών οφείλονται στην παρουσία ενός είδους τοξικών φυκιών που ακούει στην ονομασία «Chattonellα». Ωραία. Πολύ καλά -ας πούμε- όλα αυτά. Μέχρι στιγμής έχουμε το θύτη: τα τοξικά φύκια. Yπάρχουν και τα θύματα, δηλαδή τα νεκρά ψάρια. Έχουμε όμως αναλογιστεί ότι δεν είναι δυνατόν αυτά τα φύκια να έγιναν ή να φύτρωσαν τοξικά…; Εξάλλου, σύμφωνα με τους ειδικούς: «Πρόκειται για ένα είδος που δεν μας ήρθε από άλλες περιοχές. Πρέπει να υπάρχουν οι απαραίτητες συνθήκες στη φυτοπλαγκτονική μάζα για ν’ αναπτυχθεί.» Άρα μήπως οι φυτικοί αυτοί οργανισμοί δεν αποτελούν την πραγματική αιτία του θανάτου των ψαριών;
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η περιοχή του Μαλιακού, που παρεμπίπτοντος έχει ονομαστεί και περιοχή NATURA 2000, μολύνεται ανηλεώς από τα απόβλητα των τοπικών βιομηχανιών, τα οποία περιέχουν μεγάλες συγκεντρώσεις φαινολικών ενώσεων οι οποίες καταστρέφουν το θαλάσσιο οικοσύστημα, προκαλώντας προβλήματα στους έμβιους θαλάσσιους οργανισμούς.
Το θέμα είναι ότι κανείς αρμόδιος δεν έχει δει το θέμα με σοβαρότητα, παρόλο που από τον Oκτώβρη ακόμα είχαν βρεθεί νεκρά ψάρια. Πρέπει να πάψει η πλήρης αυτή αδιαφορία και οι βολικές δηλώσεις που απέδιδαν το θάνατο των ψαριών σε ασφυξία εξαιτίας των έντονων βροχοπτώσεων. Γιατί αυτό που χρειάζεται ο κόλπος είναι να βρεθεί ο πραγματικός υπαίτιος, να αποδοθούν ευθύνες κι αν δεν γίνει αυτό, οι πολίτες να μη μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια… Διότι ο Μαλιακός αργοπεθαίνει και εκλιπαρεί όλους μας για βοήθεια. Ακούει όμως κανείς;
Σύνταξη: Ράπτη Παναγιώτα
Σύμφωνα με τους ειδικούς του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ) οι μαζικοί αυτοί θάνατοι των ψαριών οφείλονται στην παρουσία ενός είδους τοξικών φυκιών που ακούει στην ονομασία «Chattonellα». Ωραία. Πολύ καλά -ας πούμε- όλα αυτά. Μέχρι στιγμής έχουμε το θύτη: τα τοξικά φύκια. Yπάρχουν και τα θύματα, δηλαδή τα νεκρά ψάρια. Έχουμε όμως αναλογιστεί ότι δεν είναι δυνατόν αυτά τα φύκια να έγιναν ή να φύτρωσαν τοξικά…; Εξάλλου, σύμφωνα με τους ειδικούς: «Πρόκειται για ένα είδος που δεν μας ήρθε από άλλες περιοχές. Πρέπει να υπάρχουν οι απαραίτητες συνθήκες στη φυτοπλαγκτονική μάζα για ν’ αναπτυχθεί.» Άρα μήπως οι φυτικοί αυτοί οργανισμοί δεν αποτελούν την πραγματική αιτία του θανάτου των ψαριών;
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η περιοχή του Μαλιακού, που παρεμπίπτοντος έχει ονομαστεί και περιοχή NATURA 2000, μολύνεται ανηλεώς από τα απόβλητα των τοπικών βιομηχανιών, τα οποία περιέχουν μεγάλες συγκεντρώσεις φαινολικών ενώσεων οι οποίες καταστρέφουν το θαλάσσιο οικοσύστημα, προκαλώντας προβλήματα στους έμβιους θαλάσσιους οργανισμούς.
Το θέμα είναι ότι κανείς αρμόδιος δεν έχει δει το θέμα με σοβαρότητα, παρόλο που από τον Oκτώβρη ακόμα είχαν βρεθεί νεκρά ψάρια. Πρέπει να πάψει η πλήρης αυτή αδιαφορία και οι βολικές δηλώσεις που απέδιδαν το θάνατο των ψαριών σε ασφυξία εξαιτίας των έντονων βροχοπτώσεων. Γιατί αυτό που χρειάζεται ο κόλπος είναι να βρεθεί ο πραγματικός υπαίτιος, να αποδοθούν ευθύνες κι αν δεν γίνει αυτό, οι πολίτες να μη μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια… Διότι ο Μαλιακός αργοπεθαίνει και εκλιπαρεί όλους μας για βοήθεια. Ακούει όμως κανείς;
Σύνταξη: Ράπτη Παναγιώτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου