ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕYΣΗ

Εκπροσωπώντας τους μαθητές συντάσσουμε αυτό το άρθρο με σκοπό να απαντήσουμε σε όσους κατά καιρούς ισχυρίζονται πως το μόνο που κάνει η νεολαία είναι να κατηγορεί και να επιρρίπτει ευθύνες για τα προβλήματα που τους απασχολούν χωρίς ποτέ, ωστόσο, να προτείνουν κάποια λύση. Παρακάτω, λοιπόν, παραθέτουμε κάποιες επιθυμίες μας και ταυτόχρονα πιθανές λύσεις του γνωστού, πλέον, προβλήματος του εκπαιδευτικού συστήματος. Ευθύνες κατανέμονται σε καθηγητές, γονείς, μαθητές και υπουργείο-κράτος-πολιτεία.

Από την πλευρά των καθηγητών..
• Παραπαιδεία-εις βάρος του σχολείου-(ιδιαίτερα μαθήματα με μαθητές του σχολείου τους)
• Ενδιαφέρον να ΜΑΘΟΥΝ όλοι οι μαθητές(μέθοδοι διδακτικής, χρήση εποπτικών μέσων κλπ.)
• Διάλογος με τους μαθητές-επαφή ανθρώπου προς άνθρωπο
• Παιδαγωγικός σκοπός του σχολείου (αξίες, ιδανικά, αρχές)-όχι τεχνοκρατικός, γενικές γνώσεις
• Δημοκρατική διαπαιδαγώγηση ( δημιουργικές προτάσεις π.χ. εκδηλώσεις, εφημερίδες, παρότρυνση μαθητών)
• Ενδιαφέρον για τη λειτουργία του σχολείου (κτίριο, αίθουσες, θέρμανση κλπ.)
• Επίβλεψη κατά την καταμέτρηση ψήφων για την εκλογή μαθητικών συμβουλιών.
Από την πλευρά των μαθητών..
• Σεβασμός στους θεσμούς (έργο σχολείου) και στους καθηγητές
• Ενδιαφέρον για μάθηση
• Δημιουργικός χρόνος-όχι αδιαφορία
• Ενεργοποίηση (μαθητικά συμβούλια, εφημερίδες, εκδηλώσεις)
• Αλληλεγγύη μαθητών-ομαδικότητα
• Εκλογή στα μαθητικά συμβούλια ικανών ατόμων και όχι νοθείες
• Αγώνες-διαδηλώσεις με κίνητρα πραγματικά, σεβασμός στο σχολικό κτίριο και στο θεσμό των καταλήψεων (ΜΚ)
• Γνώση δικαιωμάτων-υποχρεώσεων-νομοθεσία με στόχο να μην τους καταπατάνε.
Από την πλευρά των γονέων...
• Συμμετοχή στους συλλόγους γονέων (τρεις γονείς σε κάθε σύλλογο-ΞΕΦΤΙΛΑ)
• Ενδιαφέρον για το σχολικό χώρο-περιβάλλον-κτίριο
• Ενδιαφέρον για την ορθή λειτουργία του μαθήματος
• Ενδιαφέρον για τον παιδαγωγικό χαρακτήρα του μαθήματος στο σχολείο
• Ενεργός διάλογος συλλόγου και διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών
• Ψυχολογική στήριξη των παιδιών-μαθητών
• Συνεργασία γονιών-καθηγητών για προβλήματα των παιδιών.
• Επανασύσταση της Oμοσπονδίας των συλλόγων γονέων των σχολείων της πόλης.
• Ενεργοποίηση Σχολικών Συμβουλίων -3 φορές το χρόνο- Συμμετοχή μαθητών, γονέων και καθηγητών.
Και τέλος η πολιτεία..
• Χρηματοδότηση για κτιριακή ανάπτυξη
• Προώθηση προγραμμάτων
• Χρηματοδότηση εκδηλώσεων για επίλυση προβλημάτων με συμμετοχή όλων (μαθητές-καθηγητές-γονείς)
• Επιμόρφωση καθηγητών (διδακτική, υπολογιστές κλπ.)
• Έλεγχος καθηγητών που εισάγονται στα σχολεία (ψυχολογικός, ικανοτήτων κλπ.)
• Επάνδρωση σχολείων με ψυχολόγους-οικογενειακούς συμβούλους-παιδοψυχολόγους
• Για όλα αυτά αύξηση ποσοστού ΑΕΠ
• Διάλογος για την αλλαγή του συστήματος με όλους τους φορείς-καθηγητές, μαθητές κλπ. Και διεξοδικές έρευνες αφού έχουν εξασφαλιστεί οι παραπάνω προϋποθέσεις (με τελικό στόχο την παύση φροντιστηρίων-περισσότερες διδακτικές ώρες ουσιαστικού μαθήματος).

Παρ’ όλες τις προτάσεις μας κάτι μας λέει πως για μια ακόμη φορά θα μας αγνοήσουν. Ωστόσο, εμείς προσπαθούμε και δεν σταματάμε να αγωνιζόμαστε.Ας ελπίσουμε να δοθεί η αρμόζουσα σημασία στο άρθρο αυτό και να γίνουν βήματα προς την καλυτέρευση.

Σύνταξη: Βασίλης Βαλατσός & Καμνή Δήμητρα

Κατάθλιψη και σύγχρονος άνθρωπος

Η καταθλιπτική διάθεση εμφανίζεται σε ένα μεγάλο αριθμό ατόμων και αφορά όλες τις ηλικίες. Αν και δεν υπάρχουν συγκεκριμένα αίτια που την προκαλούν, οι παράγοντες που επηρεάζουν και διαταράσσουν τη διάθεση του ατόμου με συνέπεια την κατάθλιψη ποικίλουν. Είναι σημαντικό να σημειωθεί πως η κατάθλιψη δεν ερμηνεύεται μόνο ως συναισθηματική κατάπτωση, αλλά αποτελεί και μια πιο περίπλοκη κατάσταση καθώς είναι άρρηκτα συνδεδεμένη και με τη λειτουργία του νευρικού συστήματος. Γι’ αυτό άλλωστε δεν γίνεται πάντα άμεσα αντιληπτή σε όλα τα άτομα. Για το σύγχρονο άνθρωπο λίγοι από τους παράγοντες που οδηγούν στην κατάθλιψη είναι συνυφασμένοι με τον υλιστικό τρόπο ζωής. Το ατέρμονο κυνήγι του χρήματος και η άμετρη ματαιοδοξία βάζουν το άτομο στο παιχνίδι του καταναλωτισμού. Συνέπεια, οι πλασματικές ανάγκες που δημιουργούνται και το άγχος που τις διαδέχεται, για το πώς θα καλυφθούν, ακόμη και αν το άτομο δεν είναι σε θέση να ανταπεξέρχεται στο επίπεδο των απαιτήσεών τους. Ένα παιχνίδι χωρίς ουσιαστικά ενδιαφέροντα, χωρίς συναισθήματα, έτοιμο να κατακρεουργεί κάθε στιγμή τη διάθεση του ανθρώπου. Κι ύστερα από ένα διάστημα παραμονής και τριβής με το παιχνίδι, ανικανοποίητες ανάγκες φέρνουν την απογοήτευση, την αποξένωση και την εγωκεντρική προσέγγιση των πραγμάτων καθώς το χρήμα και το προσωπικό όφελος γίνονται ο αυτοσκοπός και η ιδιοτέλεια το μέσον. O ατομισμός ωστόσο και η απομάκρυνση απ’ την ανθρωποκεντρική αντίληψη για τα πράγματα ενισχύονται ακόμη απ’ τον αστικό τρόπο ζωής. Και δεν είναι μόνο η έλλειψη ελεύθερου χρόνου και όλα αυτά για τα οποία κατηγορούμε την αστικοποίηση, που στρέφουν το άτομο στον εαυτό του, αλλά και ένας κύκλος από δυσχέρειες που καθιστούν την επικοινωνία περιττή και το ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο αστείο και δυσεύρετο. Κι όπως κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις έτσι και στην προκειμένη περίπτωση δεν εξουθενώνονται ψυχικά μόνο αυτοί που φθείρονται μέσα σ’ αυτό το παιχνίδι, αλλά επηρεάζονται σημαντικά και οι αποδέκτες του αποτελέσματος του παιχνιδιού. Όπως είναι γνωστό ο άνθρωπος απ’ τη φύση του είναι ον κοινωνικό, έχει ανάγκες πέραν του βιοπορισμού. Χρειάζεται γνώση, άτομα να τη μοιράζεται, κοινό να τον ακούει, άνθρωπο να συμβουλεύεται και να στηρίζεται, φίλο ν’ αγαπάει… Όταν το παιχνίδι όμως αυτό στους κανόνες του τα απαγορεύει όλα αυτά, όπως και τη συμμετοχή σε παίκτες ζωντανούς και κοινωνικούς, αφήνει τους απ’ έξω χωρίς συμπαίκτη για τη ζωή και όσους είναι μέσα να παίζουν μόνο για τον εαυτό τους. Για τους μεν δεν υπάρχει χώρος για να χρησιμοποιούν τη γλώσσα τους για να μιλούν, να ακούγονται και να εισπράττουν αναγνώριση, αγάπη, σεβασμό με αποτέλεσμα υποσυνείδητα να φθείρονται και για τους δε επικρατεί η αδικία και ο ατομισμός. Τα αποτελέσματα είναι οδυνηρότερα όταν τη θέση του αποδέκτη έχει ένας νέος. Γιατί αφενός δεν έχει μάθει να στερείται, να απογοητεύεται απ’ το περιβάλλον του και παρ’ όλα αυτά να συνεχίζει και αφετέρου είναι στο ξεκίνημα της γνωριμίας με τον εαυτό του και με τον κόσμο. Πέραν τούτου, με τα σημερινά δεδομένα του στερείται και το δικαίωμα να είναι νέος και να εξελίσσει και να δομεί σωστά την προσωπικότητά του. Επιβαρυμένος με ευθύνες απέναντι σε ό, τι του παρέχει γνώση, θύμα της παραπαιδείας (για τα ελληνικά δεδομένα) καθώς είναι, δεν έχει χρόνο να αφιερώνει ούτε σε περεταίρω ουσιαστικές ασχολίες που του εξασφαλίζουν την αυτογνωσία, την αυτοπεποίθηση και την κοινωνικότητα, ούτε την ελευθερία να λειτουργεί με αυθορμητισμό και θάρρος. Καλείται να αντιμετωπίζει τη σοβαροφάνεια της κοινωνίας του, την υποκρισία των θεσμών της με όλα αυτά τα «εφόδια» από το «καλά οργανωμένο σχολείο», τα «αντικειμενικά» ΜΜΕ και τη «στήριξη» της πολιτείας του. Oι γονείς απ’ την άλλη είναι κατά ένα μέρος παίκτες του προηγούμενου παιχνιδιού με αποτέλεσμα ο νέος να αποτελεί ένα τυπικό μέλος μιας οικογένειας που δεν είναι έτοιμη να τον στηρίξει και τη συνδέουν τυπικοί πάλι δεσμοί. O διάλογος περισσεύει και η αλληλοϋποστήριξη είναι δυσεύρετη. Είναι αναπόφευκτο έτσι να επηρεάζεται και να υπάρχουν διαπλοκές στην ψυχολογία και τη διάθεσή του. Εξετάζοντας αυτά τα λίγα από τα αίτια της καταθλιπτικής και διαταραγμένης διάθεσης του ατόμου, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα συμπτώματά της και στο πώς εκδηλώνεται τις περισσότερες φορές. Βέβαια καλό είναι να σημειωθεί πως δεν αρκεί ένα από τα συμπτώματα για να υπάρχει κατάθλιψη και όσον αφορά τους νέους πολλές φορές είναι συνήθεις οι ακραίες μεταπτώσεις στην ψυχολογία και γι’ αυτό δεν αναφέρονται απαραίτητα σε καταθλιπτική διάθεση. Επίσης απέχει σημαντικά το μελαγχολικό άτομο από το καταθλιπτικό. Όμως στην περίπτωση παρατήρησης αρκετών απ’ τα παρακάτω συμπτώματα καλή είναι η συμβουλή κάποιου αρμόδιου γιατρού διότι η κατάθλιψη είναι μια κατάσταση που πρέπει να είναι ελεγχόμενη λόγω των συνεπειών της κάποιες φορές, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι απόλυτα μη αναστρέψιμη.

Συνήθη συμπτώματα:
Καταθλιπτική διάθεση, ανηδονία, άγχος, διαταραχή του ύπνου, διαταραχή της όρεξης, κόπωση, εξάντληση, ελάττωση της σεξουαλικής διάθεσης, ψυχοκινητική διέγερση ή επιβράδυνση, απώλεια ενδιαφέροντος, ανημπορία, έλλειψη ελπίδας, σκέψεις ή απόπειρες αυτοκτονίας, αίσθημα-σκέψη ενοχής και αναξιότητας, χαμηλή αυτοεκτίμηση, δυσκολία στη συγκέντρωση, ψύχωση( παραληρητικές ιδέες, ψευδαισθήσεις κλπ.), σωματικά ενοχλήματα.

«Δώστε χώρο και δείξτε ενδιαφέρον στους συνανθρώπους σας, σας έχουν και τους έχετε ανάγκη!»

Σύνταξη: Αρκουμάνη Βάσω

O Μαλιακός εκπέμπει SOS!!!

Μαλιακός κόλπος. Στο άκουσμα αυτού του ονόματος οι περισσότεροι σίγουρα φέρνουν στη μνήμη τους εικόνες της παιδικής τους ηλικίας, να κάνουν μπάνιο στα πεντακάθαρα νερά του κάθε καλοκαίρι. Δυστυχώς όμως, τους τελευταίους μήνες κάθε άλλο παρά ευχάριστες είναι οι εικόνες που βλέπει κανείς σ’ αυτήν την περιοχή, καθώς αμέτρητα κουφάρια ψαριών κείτονται νεκρά στις ακτές του.
Σύμφωνα με τους ειδικούς του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ) οι μαζικοί αυτοί θάνατοι των ψαριών οφείλονται στην παρουσία ενός είδους τοξικών φυκιών που ακούει στην ονομασία «Chattonellα». Ωραία. Πολύ καλά -ας πούμε- όλα αυτά. Μέχρι στιγμής έχουμε το θύτη: τα τοξικά φύκια. Yπάρχουν και τα θύματα, δηλαδή τα νεκρά ψάρια. Έχουμε όμως αναλογιστεί ότι δεν είναι δυνατόν αυτά τα φύκια να έγιναν ή να φύτρωσαν τοξικά…; Εξάλλου, σύμφωνα με τους ειδικούς: «Πρόκειται για ένα είδος που δεν μας ήρθε από άλλες περιοχές. Πρέπει να υπάρχουν οι απαραίτητες συνθήκες στη φυτοπλαγκτονική μάζα για ν’ αναπτυχθεί.» Άρα μήπως οι φυτικοί αυτοί οργανισμοί δεν αποτελούν την πραγματική αιτία του θανάτου των ψαριών;
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η περιοχή του Μαλιακού, που παρεμπίπτοντος έχει ονομαστεί και περιοχή NATURA 2000, μολύνεται ανηλεώς από τα απόβλητα των τοπικών βιομηχανιών, τα οποία περιέχουν μεγάλες συγκεντρώσεις φαινολικών ενώσεων οι οποίες καταστρέφουν το θαλάσσιο οικοσύστημα, προκαλώντας προβλήματα στους έμβιους θαλάσσιους οργανισμούς.
Το θέμα είναι ότι κανείς αρμόδιος δεν έχει δει το θέμα με σοβαρότητα, παρόλο που από τον Oκτώβρη ακόμα είχαν βρεθεί νεκρά ψάρια. Πρέπει να πάψει η πλήρης αυτή αδιαφορία και οι βολικές δηλώσεις που απέδιδαν το θάνατο των ψαριών σε ασφυξία εξαιτίας των έντονων βροχοπτώσεων. Γιατί αυτό που χρειάζεται ο κόλπος είναι να βρεθεί ο πραγματικός υπαίτιος, να αποδοθούν ευθύνες κι αν δεν γίνει αυτό, οι πολίτες να μη μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια… Διότι ο Μαλιακός αργοπεθαίνει και εκλιπαρεί όλους μας για βοήθεια. Ακούει όμως κανείς;
Σύνταξη: Ράπτη Παναγιώτα